Warme en enthousiaste ontvangst

Vandaag was het dan eindelijk tijd om terug te keren naar Tupendane. Ik wist de weg nog - wat iedereen later leek te verbazen. De Dala dala was ook nu weer een uitdaging en ervaring op zichzelf. Ik wist zelfs nog de Swahili naam van de busstop: Kibanda Maziwa. 

Vervolgens is het nog zo'n 10-15 minuten lopen. De weg was slechter geworden door extreem weer in november en december. Stukken weg waren weggeslagen en vervolgens met grote keien weer opgevuld. Het was goed opletten om geen misstap te zetten. Tijdens mijn wandeling zag ik in de verte Rose, mijn partner, lopen met twee nieuwe vrijwilligers. Ik wilde haar verrassen dus zorgde ik dat ik voldoende afstand hield en geen geluid maakte. Aangekomen bij Tupendane stak ik mijn hoofd om de hoek van de poort en toen ze me zag kwam ze meteen op me af rennen en kreeg de meest warme en welkome knuffel die ik - misschien wel ooit - heb gehad. Zo blij was ze en ik van mijn kant ook.

Vervolgens richting de kinderopvang en daar trof ik een volle klas aan, meer kinderen dan vorig jaar. Veel nieuwe gezichten en veel meer nog jongere kinderen. Maar... De kinderen die er vorig jaar wel waren, herkende me meteen en kwamen aangerend om me allemaal tegelijk een knuffel te geven ☺️. De dikste knuffel kwam van Edison, maar vriendje van vorig jaar.

En toen de vrouwen; zo blij verrast dat we veel nieuwe gezichten waren, want dat betekent doorstroming. Vier oude bekenden waren heel blij dat ik er weer was. 

Meteen zijn we op missie gegaan om een verbetering te gaan waarmaken: we hebben een heel groot whiteboard met accessoires en standaard gekocht. Dit was een afscheidscadeau van een vrijwilliger die morgen vertrekt. Voor ons is dat een te overziene uitgave (zelfs goedkoper dan in Nederland), maar op eigen houtje zou Tupendane die uitgave nog niet hebben kunnen doen.

Meteen nog even nieuwe kralen gehaald om de hier zo bekende armbandjes en kettingen te maken. De vrouwen hebben een grote order binnengehaald voor meer dan 50 stuks. Het was mooi om alle vrouwen samen te zien werken aan 1 gezamenlijk doel. 

Morgen gaat de jongen mee die de keuken voor ons gaat bouwen. De uitdaging is het op tijd af te krijgen maar hij zegt dat we in de 4 weken dat hij hier is een heel eind moet komen. Zeker nu we hoorden dat er nog een jongen is uit ons hostel die hem gaat helpen. Laat het maar beginnen.

De vrouwen aan het werk

Tot later!