Weeshuis

Vandaag een dag niet naar mijn project toe. In ons hostel zijn een aantal mensen die al naar Elerai zijn geweest. Elerai is de naam van een weeshuis hier zo'n 10-12 kilometer vandaan. Het tehuis biedt onderdak aan 52 kinderen; de jongste is 2 jaar en de oudste is 16 en staat op het punt om haar middelbare school af te maken. 

  Lachen en boos, kan allebei

Het gedeelte kinderen dat te jong is voor school en het deel dat in de basis-onderbouw zit verblijft overdag op het terrein van het weeshuis. Hier krijgen ze ook schoolles. Van 14 tot 16 uur slapen ze gezamenlijk in wat daarvoor nog de eetruimte van de allerkleinsten was en daarvoor een lesruimte. Multifunctionaliteit is waar het hier om draait.

 Allemaal slapen

De oudste kinderen uit de bovenbouw gaan buiten het weeshuis naar school. Aan het eind van de dag gaan ze allemaal naar een huis dat is ingericht als slaapplaats voor alle kinderen. 

 Selfietijd

Het tehuis heeft 1 grote donateur uit Italië en verder moet het komen van losse giften, zoals van ons als vrijwilligers. Het ontvangen van vrijwilligers heeft twee redenen voor het weeshuis: 1) bekendheid geven aan het bestaan van het weeshuis en 2) hulp geven met taken als eten rondbrengen, helpen met eten, helpen met schoenen aantrekken enz. De oprichter is Apollo, een charismatische man die zelf ooit ook wees is geworden en dus heel goed weet wat er nodig is.

 In de kring

Samen met Carlijn, een Hollandse medestander uit ons hostel hebben we het weeshuis bezocht. Bij aankomst werden we omringd door kinderen.  Allemaal wilden ze een knuffel hebben... zo lief. Je kunt zien dat ze blij zijn met de aandacht van ons als vrijwilligers. De mensen die het weeshuis runnen hebben niet heel veel tijd om ook nog een op een aandacht te geven. Tijd die wij wel hebben. 

 Groepsfoto

Om naar het weeshuis toe te gaan heb ik wel even gedachten laten gaan of ik met de goede reden erheen zou gaan. Het is alom bekend dat er ook mensen zijn aan weeshuistoerisme doen. Zo van, aaah kijk eens hoe lief... het was me al snel duidelijk dat ik er anders over dacht. Ik wilde echt tijd met hen doorbrengen, en nog steeds als ik vieze kindertoetjes moet afvegen. 

 Moslim meisje in Tanzania 

We hebben met de kinderen geknuffeld, we hebben ze allemaal gehad. We hebben geholpen met eten geven, we hebben met ze gedanst en gezongen. We hebben ze uiteindelijk op bed gelegd voor het middagdutje. 

 Kindjes slapen, schoenen ook

Ik wil een paar foto's delen maar het is zo moeilijk om een keus te maken. Elk kindergezichtje vertelt een verhaal.