Overweldigend

Vandaag ben ik teruggegaan naar weeshuis Elerai. Samen met twee andere vrijwilligers hebben we de kinderen en de oprichter blij gemaakt. De ochtend begon met een overweldigend welkom door de kinderen en staf van Elerai.

Vervolgens hebben we vooral veel tijd met de kinderen doorgebracht.  Spelen, dansen, zingen. Ik heb zelf een hele tijd met een meisje op schoot gezeten, uiteindelijk viel ze ook in slaap op mijn schoot. 

Deze kinderen (52 in totaal in de leeftijd van 2 1/2 tot 16 jaar) zijn om verschillende redenen in Elerai terecht gekomen. De jongste bijvoorbeeld (Hansie) is te vondeling gelegd in een afvalemmer. Anderen zijn door de ouders gebracht waarna deze weer vetrokken. Gewoonweg omdat ze niet voor de kinderen konden zorgen.  Het grote probleem is dat de kinderen nagenoeg kansloos zijn voor adoptie of sponsoring. Het weeshuis is dan in ieder geval voor een publieke schoolopleiding. Hadden ze een sponsor dan zou de optie van een private school op tafel liggen en daar zouden ze zoveel meer leren. Het is gewoon heel aandoenlijk om zoveel weeskinderen bij elkaar te zien. Kinderen die nergens schuldig aan zijn, ze zijn op de wereld gezet en gedumpt. Ze stelen 1 voor 1 je hart.

Ondanks hun moeilijke situatie maken ze onderling heel veel plezier. Daarnaast zijn ze erg gedisciplineerd.  Tijdens het eten wordt we niet geschreeuwd. Ze gaan trouw om 14.00 uur allemaal slapen. Zonder morren of weerwoord. Daar kunnen veel kinderen in ons land nog best wat van leren.

Zie video 1 en video 2 van Elerai.

Na het bezoek aan Elerai zijn we naar de Maassai Market geweest. Hier is een groot aantal Maassai leden (Maassai is een stam in Tanzania) verzamelt die allemaal eigengemaakte producten verkopen. Het is gebruikelijk om hier af te dingen, wat niet mijn sterkste kant is. Toch verwachten ze het gewoon van je dat je afdingt. Ik word er beter in. 

Bij terugkomst was het tijd voor een welverdiende douche, want na 64 plakkende kinderhandjes in je haar zijn die haren wel toe aan een wasbeurt... maar als ik de tijd had zou ik zo weer gaan.